Jin. Op. Dr. Sevinç Bilgin

Rumuz: 10 yıl

Rumuz: 10 yıl

Herkese önce merhaba. Bu cümleleri, bu sözleri yazmak tekrar o günleri hatırlamak o kadar acı ve zor ki.... Yaşadığım o zor günleri rabim kimsenin başına vermesin. Tam 10 yıl.... Tam 10 yıl dile kolay ama bu 10 yıl içinde ben ve eşim ne çektiğimizi biz biliriz. Vajinismus hastasıyım, evet bunu önceleri bilmiyorduk. Sanki ilk benim başıma gelmiş gibiydi. Neden yapamıyorum, neden olmuyor, duvar var orada sanki, kapalı gibiydi. " Hayır, benim yapmam imkansız" kesinlikle kabul etmiyorum, yapamayacağım deyip kestiriyordum. Eşimin yanına yaklaşamıyordum bile, ona dokunduğumda yine bana yaklaşıp isteyecek diye yine gecem gündüzüm kabusa dönecek diye eşimden her geçen gün kaçıyordum. Her gün işle bir yere gitmeyle annelerine, anneme gitmeyle kendimi avutuyordum. Bugün olmadı yapamadım, yarın yaparız, olsun diye tekrar diye yam 10 yıl olmuş. Bu 10 yıl gecelerimin yarısı ağlamakla kabus gibi geçti. Çevrenin, ailelerin o kadar baskısı var ki üzerimde, gittikçe sıkışıyordum, nefes alamıyordum, kaçıyordum evden bir yerlere gidip eşimle orda bana yakınlaşamaz diye bu gece atlattım oh be deyip seviniyordum ama içim cız ediyordu, çünkü eşime karşı vicdan yapıyordum, hakkına girdiğimi düşünerekten bir de o düşünce boğuyordu sanki beni üzerime biri çökmüşcesine can çekişiyordum sanki beynim, düşüncelerim beni yiyordu. Allah'ım ben ne yaptım, bir yerde bir günah işledim de bunlar başıma geldi diye kendimi yiyip bitiriyordum. Sürekli bir yerlere kaçan kız, gezmelere gidip kendimi avutan kız artık evden çıkamaz hale gelmiştim önüme çıkan herkes bebek soruyordu şurada iyi bir doktor varmış filanca yerde birinin gelininin bebeği olmuş biri çıkıyor yaşlı teyze varmış belini çekiyor bebek oluyormuş beni zorla götürmeye çalışıyor halbuki içim içimi yiyor kimseye bir şey diyemiyorum tam anlamıyla yalancı olmuştum her geçen gün yalanlarla boğuluyorum gittim doktora olurmuş sıkıntı yokmuş demekten bıkmıştım kayınbabam arıyor eşimi türbeye götürelim gelini neyi bekliyorsunuz oğlum bebek istiyoruz diye kayınvalidem oğlunu arıyor oğlum neyi bekliyorsunuz diye  evet o anlayışlı eşim artık anlayaşsızlaşmıştı artık beni böyle çekemeyeceğini söylemeye başlamıştı artık ayrılmayı göze almıştık ben daha fazla hakkına girmeyeyim yoluna baksın gitsin evlensin  çocukları olsun  mutlu hayatı olsun diyordum ama bunu söylemek  kabul etmek okadar acı ki çünkü eşimi seviyorum onu paylaşamam gözümün önünde onu biriyle göremem diyordum ve hırs yaptım dedim ki ne olursa olsun ben aşıcam dedim önce Allah'ın sayesinde dedim Rabbim bana cesaret verdi ayrılık aşamasındayken ben ayrılamam deyip internetten önce hastalığımın ne olduğunu araştırmaya başladım vajinusmus olduğumu artık beynime kabul ettirdim eşimi ikna edip Sevinç hanımı buldum  Sevinç hanımın asistanı Yeşim hanıma ulaştım bana öyle yakın öyle içten samimi konuştu ki benim bu hastalığı aşabileceğimi söyledi  bize gel dedi onun samimiyetine güvenerekten evet.gidicem dedim 10 yıl kaybettim daha ne kaybedebilirim dedim ve gittim  Sevinç hanımla tanıştım öyle iyiki güleryüzlü samimi eşimin yanında nasıl konuşması gerektiğini nasıl anlayışlı olması gerektiğini bunun hastalık olduğunu eşime anlattı eşim ilk etap da gitmek istemiyordu ama Sevinç hanımla tanışınca konuşunca düşünceleri değişmişti evet ilk seansım başlamıştı elim ayağım titriyordu ama Sevinç hanımın  dediklerini uyguluyordum uyguladıkça korkacak birşey olmadığını yavaş yavaş anlamaya başlamıştım ama sanki beynin halen kabul etmiyordu yaptığımı gördüğüm halde kabul edemiyordum yapamıyormuşum  gibiydi ikinci seans daha başarılı geçmişti artık kabul ettim yapabildiğimi allah razı olsun Sevinç hanımdan böyle bir hastalığa böyle bir tedavi uyguladıkları için çözüm yolu buldukları için Sevinç hanım olmasa ben kesinlikle ben çözemezdim bu sorunumu evet artık şuan kurtuldum bu üzerimdeki büyük bir yükten sanki üzerimden tır geçmişti boğuluyordum ama şuan yeniden dünyaya gelmiş gibi kuş gibi hafifledim sizin sayenizde Sevinç hanım sizden allah razı olsun iyiki varsınız geceleri uyumama sebep oldunuz beni ayrılma derecesi olduğum evliliği kurtarmama vesile oldunuz rabbim sizinde yüzünüzü güldürsün beni 2 SEANSTA kurtardınız bu hastalıktan kelimeler yetersi sizi anlatmaya iyiki varsınız kimse ertelemesin benim gibi hastalığı olan bütün bayanlara sesleniyorum ERTELEMEYİN bir gün bile durmayın ben şimdi keşke diyorum  ama nafile geçen 10 yılıma üzülüyorum neden bu kadar durmuşum çok pişmanım ertelediğim için ama siz lütfen ertelemeyin.

Hasta Görüşleri